Levensgeluk.

Is het iets waar we naar moeten streven? Of is het iets dat ontstaat zodra we onbelangrijke zaken loslaten?

Er komen momenten in ons leven waarop wij zelf ziek worden of mensen uit onze naaste omgeving komen te overlijden. Op momenten als deze is er vrijwel altijd iets dat eruit springt, de realisatie dat we zoveel tijd hebben verspild. Het gaat er dan nog niet eens om wát we met deze tijd hebben gedaan. Of dit nu werk is geweest, het dagelijks vijfmaal lezen van je mailbox of Instagram en andere social media. We hebben spijt dat we ons bezighielden met onbelangrijke zaken. Onze aandacht ging uit naar de verkeerde dingen, jaar in jaar uit.

Zelfs als je de volle leeftijd van 100 haalt, feit is dat er nu eenmaal niet zo heel veel dagen in een leven zitten. Onze tijd en dus onze hoeveelheid aandacht is beperkt. Jouw leven is altijd in het hier en nu. Hoeveel je ook denkt te moeten plannen voor de toekomst, hierop te anticiperen, je risico’s probeert te verkleinen, de realiteit blijft dat je nú leeft.

In zekere zin is dit een bevrijdende gedachte en een van de meest belangrijke dingen om je dagelijks te realiseren.
Het verleden is een herinnering, een gedachte in het hier en nu. De toekomst is niets meer dan een verwachting, nóg een gedachte in het hier en nu. Hetgeen wij werkelijk hebben, is dit moment. En dit moment. Het probleem is dat we ons leven doorbrengen met het vergeten van deze realisatie. We wijzen het af en slaan er zelfs voor op de vlucht. Helaas is dat niet eens alles. De ware pijn komt van het feit dat we hier nog in slagen ook. Het lukt ons allemaal enorm goed nooit échte connectie te vinden met het hier en nu, het enige moment waar daadwerkelijk levensgeluk te vinden is. In tegenstelling, we blijven hopeloos op zoek naar een moment in de toekomst waarin we dan eindelijk gelukkig zullen zijn. Die toekomst komt nooit.

De belangrijkste vraag in ons leven is: hoe kunnen we échte voldoening vinden. Hoe kunnen we een leven creëren welke het waard is om te leven, wetende dat het eindig is? Herinneringen herkauwen gaat je in ieder geval niet helpen. Spijt hebben over iets wat je wel of niet hebt gedaan ook niet. Het enige waar we iets mee kunnen is dit moment. Er komt een tijd waarin je voor het laatst jouw kindje zal optillen. Realiseren we ons dit op dat moment? Waarschijnlijk niet. Zoek voldoening uit zaken die er toe doen. Waardeer de dingen om jou heen. Vergeef wat meer en wat sneller. Niet voor de ander, maar voor jouzelf. Geef je volle aandacht op het moment zelf en wees niet bezig met straks of daarstraks.

We worden allemaal geboren met levensgeluk. Het enige dat dit geluk in de weg staat zijn wij zelf.

Liefs,
Samantha